„Krótkowzroczność. Ekspozycja na światło a wzrost długości osiowej gałki ocznej w okresie dzieciństwa.”
Czynnikiem ochronnym w progresji krótkowzroczności, jest przebywanie na świeżym powietrzu. W literaturze coraz częściej znajdujemy badania zarówno na zwierzętach jak i na ludziach, wskazujące, iż ekspozycja na otaczające nas wszystkich naturalne światło dzienne jest jednym z czynników regulujących wzrost osiowy gałki ocznej w dzieciństwie. Pomimo wielu licznych doniesień dotyczących wpływu światła na wzrost osiowy gałki ocznej, długoterminowe badania potwierdzające to zjawisko nie były dotychczas dostępne.
Do prospektywnego, obserwacyjnego badania analizującego w/w zjawisko włączono dzieci w wieku od 10 do 15 lat. Kryterium włączenia do badania były: skorygowana ostrość wzroku 1,0 lub lepsza, brak chorób oczu, oraz wada refrakcji poniżej +1,25 D (po porażeniu akomodacji). Dzieci stosujące leczenie farmakologiczne w celu kontroli progresji krótkowzroczności, bądź stosujące ortokeratologię, nie spełniały warunków włączenia do badania.
Ze 101 analizowanych pacjentów, 41 było zaklasyfikowanych do grupy krótkowzroczności, 60 natomiast stanowiło grupę kontrolną. Badanie trwało 18 miesięcy; w trakcie tego czasu u dzieci kontrolowane były, co 6 miesięcy, długości gałek ocznych. Pomiary natężenia światła dokonywany były w dwóch okresach : lipiec- grudzień (krótszy/ zimniejszy dzień) oraz luty- czerwiec ( dłuższy/ cieplejszy dzień) za pomocą czujników, noszonych na nadgarstku. W każdym z tych okresów badany nosił czujnik przez całą dobę przez okres 14 dni.
Średni przyrost długości osiowej w okresie 18 miesięcy wyniósł 0,11 +/- 0,15 mm. W grupie dzieci krótkowzrocznych przyrost ten wyniósł 0,19 +/- 0,20 mm i był istotnie większy niż w grupie kontrolnej: 0,05 +/- 0,05 mm. Stwierdzono zależność między ekspozycją dzienną na słońce a wzrostem osiowym gałki ocznej. Większa ekspozycja na światło związana była z mniejszym wzrostem gałki ocznej. Każda 1 jednostka logarytmiczna wzrostu średniej dziennej ekspozycji na światło powoduje zmniejszenie przyrostu osiowego gałki ocznej o 0,12 mm/rok.
Podsumowując zwiększenie ekspozycji na naturalne światło wpłynęło korzystnie tj. zahamowało wzrost gałek ocznych zarówno w grupie osób krótkowzrocznych jak i grupie kontrolnej.
Pełna treść artykułu LINK
