“Efektywność stosowania opatrunku w przypadkach pourazowej erozji rogówki: kontrolowana próba kliniczna.”
Badanie kliniczne przeprowadzone przez autorów artykułu miało ocenić wpływ na leczenie, skuteczność i celowość stosowania opatrunku w przypadkach erozji rogówki.
Uszkodzenie rogówki jest jedną z najczęstszych przyczyn zgłaszania się pacjentów do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego ze względu na bardzo silne dolegliwości bólowe oraz uczucie ciała obcego. Wielokrotnie twierdzono, że zmniejszenie tarcia powiek po powierzchni rogówki poprawia komfort i przyspiesza gojenie. Dotychczas stosowanie opatrunku było uważane za standardowe leczenie w przypadku erozji, w wielu książkach o stanach nagłych w okulistyce jest nadal rekomendowane.
Od pewnego czasu okuliści zaczęli zastanawiać się czy rzeczywiście rutynowe zakładanie opatrunku uciskowego jest celowe. Teoretycznie takie działanie ma ochraniać uszkodzone oko, jednak efekt jest taki, że zasłonięcie jednego oka powoduje zaburzenia widzenia obuocznego i zwiększa zarazem w oku z opatrunkiem ryzyko infekcji rogówki bakteriami beztlenowymi, szczególnie u użytkowników soczewek kontaktowych.
Pacjenci, którzy zostali zakwalifikowani do badania musieli spełniać określone warunki, aby badanie było jak najbardziej wiarygodne. Wiek badanych – od 18 do 60 r. ż. Pacjenci musieli dokładnie podać informacje na temat czasu oraz okoliczności urazu. Osoby, które miały inne choroby przedniego odcinka były dyskwalifikowane z analizy. Pacjentów podzielono na 2 grupy. Pierwsza grupa leczona była maścią z antybiotykiem oraz miała zakładany opatrunek. Druga grupa otrzymywała tylko maść 4 x dziennie. W obu grupach usuwano ciała obce jeśli były obecne.
Podczas pierwszej wizyty oceniano przedni odcinek w lampie szczelinowej, badano wymiary rogówki, a odczuwalny dyskomfort pacjenta oceniano na 12 cm skali. Każdego pacjenta badano co 24 godziny. Na każdej wizycie pacjenci określali poziom bólu i dyskomfortu na skali wzrokowo – analogowej podczas badania, a także średni poziom dyskomfortu w okresie od ostatniej do aktualnej wizyty. Lekarze przeprowadzający badanie nie wiedzieli do której grupy należą pacjenci. Ich zadaniem było określenie czy rogówka jest wyleczona czy nie.
Szczegółowe opisy, tabele i wykresy dotyczące badania klinicznego, charakterystykę stanu miejscowego, analizowanych czynników, czasu leczenia, a także wszystkie porównania pomiędzy obydwoma grupami znajdziemy w pełnej treści artykułu.
Po przeanalizowaniu wszystkich danych okazało się, że zmniejszenie bólu i dyskomfortu w czasie było porównywalne w obu grupach, proces gojenia również był bardzo podobny.
Z przeprowadzonego badania wynika, że stosowanie opatrunku uciskowego nie daje dodatkowych korzyści, ani nie ma też przewagi nad stosowaniem samej maści.
Pełna treść artykułu i szczegóły przeprowadzonego badania klinicznego w linku poniżej.
Na podstawie: Efficacy of Eye Patching for Traumatic Corneal Abrasions: A Controlled Clinical Trial. Natalie Le Sage, MD, MSc* René Verreault, MD, PhD*‡ Louis Rochette, MSc*
