“Pourazowy Zespół Bálinta – opis przypadku klinicznego.”
Na tegorocznym spotkaniu Euoropean Society of Ophthalmology 2017 w Barcelonie zostało zaprezentowanych dużo ciekawych tematów okulistycznych z dziedziny neurookulistyki. Jeden z wykładów przedstawionych na sympozjum dotyczył Zespołu Balinta.
Zespół Balinta jest to rzadkie neurologiczne schorzenie opisanie po raz pierwszy w 1909 roku. Spowodowane jest obustronnym uszkodzeniem kory płatów ciemieniowo – potylicznych, a objawia się bezładem okoruchowym z niezdolnością do fiksacji wzroku. Syndrom Balinta pojawia się najczęściej jako konsekwencja dwóch lub więcej zmian niedokrwiennych mózgu w mniej więcej tej samej okolicy w każdej półkuli.
Jednym z objawów zespołu Balinta jest simultanagnozja – chory nie potrafi rozpoznać więcej niż jednego przedmiotu jednocześnie Jest w stanie ocenić sam obiekt, ale nie umie opisać otoczenia, w którym się znajduje dany przedmiot. Charakteryzuje się również brakiem kontroli nad dobrowolnymi, celowanymi ruchami gałek ocznych. Pionowe ruchy zwykle są prawidłowe. Kolejnym zaburzeniem w zespole Balinta jest ataksja wzrokowa, czyli niezdolność do działania pomimo prawidłowej analizy wzrokowej.
W artykule autorzy opisali przypadek 61 – letniego pacjenta przyjętego na Szpitalny Oddział Ratunkowy z powodu utraty przytomności po urazie doznanym w wypadku komunikacyjnym. Przy przyjęciu pacjent w skali GCS miał 14 punktów, źrenice były symetryczne, prawidłowo reagowały na światło. W badaniu przedmiotowym w prawej okolicy ciemieniowej obecny był ślad tępego urazu. Pacjent był zdezorientowany co do miejsca i czasu oraz przejawiał zaburzenia uwagi. Stwierdzono ataksję wzrokową, simultanagnoję oraz apraksję okulomotoryczną. Innych nieprawidłowości w OUN nie zaobserwowano. W badaniu radiologicznym MRI głowy stwierdzono stłuczenie w prawym regionie ciemieniowo – potylicznym, z minimalnym objawem ucisku. Na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego oraz zmian w obrazie radiologicznym stwierdzono zespół Balinta. Pacjent po 5 dniowym pobycie w szpitalu został wypisany do domu, następnie pozostawał pod obserwacją przez 12 miesięcy po wypadku. Po 8 miesiącach od wystąpienia patologicznych objawów doszło do poprawy stanu chorego.
Powyższy przypadek kliniczny jest dość ciekawy, ponieważ uraz miał charakter jednostronny. Natomiast w literaturze zespół Balinta opisywany był zwykle przy wystąpieniu obustronnych zmian w mózgu. Autorzy tekstu zaznaczają, że jest to jedyny opis przypadku zespołu Balinta po tępym urazie mózgu z jednostronną zmianą patologiczną.
Podsumowując jeśli mamy do czynienia z pacjentem po urazie głowy w okolicach skroniowo-potylicznych należy pamiętać o wykluczeniu tego zespołu, pomimo, że występuje on niezwykle rzadko.
Artykuł źródłowy dostępny TUTAJ TUTAJ TUTAJ
Na podstawie: Post-Traumatic Balint’s Syndrome: A Case Report and Review of the Literature. Luis Rafael Moscote-Salazar1*, Willem Guillermo Calderon-Miranda2, Zenen Antonio Carmona-Meza3, Hernando Raphael Alvis-Miranda4, Nasly Zabaleta Churio5, Gabriel Alcalá-Cerra6, Andrés M. Rubiano7
.
