„Krótkowzroczność. Badania nad zidentyfikowaniem mechanizmów jej rozwoju.”

Podczas tegorocznego Światowego Kongresu Okulistów Dziecięcych w Barcelonie wiele uwagi poświęcono rozwojowi krótkowzroczności. Krótkowzroczność jest w tej chwili postrzegana jako wada wzroku, na której progresję w znacznym stopniu wpływają m.in. uwarunkowania środowiska, czynniki genetyczne oraz styl życia.
Konkluzją z wykładu Dr Fabiana D’Esposito z University Federico II w Neapolu jest to, iż badania kliniczne zmierzają w tej chwili w kierunku ustalenia modyfikowalnych czynników wpływających na progresję krótkowzroczności. W chwili obecnej poznanych jest ponad 20 loci genów, które oprócz myopii modyfikują wiele innych procesów zachodzących w organizmie ludzkim. Badania potwierdzają, iż na rozwój krótkowzroczności wpływa poziom edukacji. Czynniki środowiskowe mogą również w różny sposób oddziaływać na pojedyncze geny (ekspresja fenotypowa).
Hipotetycznie rozważany jest obecnie wpływ genów (znajdujących się w zewnętrznych warstwach siatkówki) odpowiedzialnych za neurotransmisję na powstanie nieostrego obrazu w peryferyjnych obszarach siatkówki.

W trakcie dyskusji nad czynnikami środowiskowymi Dr Kathryn Rose z University of Technology w Sydney zaznaczyła, iż czas spędzony na zewnątrz oprócz poziomu wykształcenia jest jedynym zidentyfikowanym, a także potwierdzonym czynnikiem wpływającym na myopię.
We wnioskach z badania Orinda podkreślono natomiast, iż ryzyko rozwoju krótkowzroczności u dzieci zmniejszało się wraz ze wzrostem czasu spędzonego przez dziecko na zewnątrz, fakt posiadanie krótkowzrocznych rodziców nie miał w tym badaniu żadnego znaczenia. Dowiedziono również, iż wprowadzenie w szkołach w Chinach i na Tajwanie dodatkowych zajęć na świeżym powietrzu zmniejszyło istotnie liczbę nowych przypadków krótkowzroczności u dzieci.

Opracowano na podstawie artykułu Cheryl Guttman Krader, opublikowanego na łamach Eurotimes: LINK.