„Stożek rogówki – aktualne schematy postępowania.”
W ostatnich 20 latach nastąpił gwałtowny rozwój technik diagnostycznych i terapeutycznych stożka rogówki. Choć etiologia tego schorzenia wciąż pozostaje nie do końca wyjaśniona umiemy coraz lepiej je rozpoznawać i leczyć. Kluczem do prawidłowego postępowania jest wczesne wykrycie ektazji oraz zastosowanie metod odpowiednich dla stopnia jej zaawansowania.
Z szerokiego wachlarza dostępnych technologii czasem trudno wybrać optymalny tor działania u danego pacjenta. W artykule zamieszczonym w Cornea znajdujemy podsumowanie dostępnej literatury na ten temat oraz wskazówki dotyczące prawidłowego prowadzenia terapii na różnych etapach choroby.
Autorzy rozpoczynają od przytoczenia kilku paradygmatów dotyczących stożka jak to, że jest to schorzenie przewlekłe, postępujące, niezapalne, o etiologii wieloczynnikowej obejmującej uwarunkowania genetyczne i środowiskowe. Przypominają, że jest często związane z chorobami ogólnymi takimi jak choroby atopowe, zespół Downa, Ehlersa-Danlosa czy Marfana, wypadanie zastawki mitralnej oraz wrodzona ślepota Lebera. Podkreślają, iż pocieranie oczu jest jedynym udowodnionym czynnikiem wpływającym na rozwój stożka, który przez powodowanie mikrourazów rogówki doprowadza do powstania ektazji w tkankach predysponowanych genetycznie.
W artykule znajdziemy również krótkie omówienie metod diagnostyki obrazowej w tym rosnącej roli AS-OCT jako dobrego narzędzia w wykrywaniu oraz monitorowaniu progresji stożka. Przedstawione zostają również dostępne opcje terapeutyczne oraz ich zastosowanie w odpowiednim momencie. Bardzo ciekawym jest zaprezentowanie schematu leczenia w zależności od zaawansowania ektazji w postaci czytelnych diagramów. W tekście znajdziemy porównanie zalet i wad poszczególnych opcji terapeutycznych.
W przypadku dobrej skorygowanej ostrości wzroku oraz braku oznak postępowania choroby autorzy proponują połączenie cross-linking (w celu zapobieżenia ewentualnej progresji) z zastosowaniem soczewek kontaktowych twardych lub korekcji okularowej. Jeśli obserwuje się bardziej zaawansowane stadia lub oznaki progresji stożka należy połączyć procedury cross-linking z chirurgią refrakcyjną (laserową lub pierścieniami śródrogówkowymi). Dopiero w przypadku znacznego zaawansowania ektazji połączonego z niską ostrością wzroku, stosuje się leczenie operacyjne w postaci przeszczepu drążącego lub głębokiego warstwowego przedniego (DALK).
W ostatnich akapitach autorzy skupiają się na rozważeniu najnowszych kierunków rozwoju diagnostyki i terapii stożka rogówki.
Opracowano na podstawie: McGhee CN, Kim BZ, Wilson PJ. Contemporary Treatment Paradigms in Keratoconus. Cornea.2015;34(Suppl 10):S16–23. doi: 10.1097/ICO.0000000000000504.
