“Suplementacja witaminy B12 u pacjentów z zespołem suchego oka.”
Pacjenci z zespołem suchego oka (DED – dry eye disease) najczęściej zgłaszają dolegliwości w postaci zamglonego widzenia, zaczerwienienia i bólu oczu. Ból może mieć charakter przewlekły lub napadowy i często opisywany jest jako pieczenie lub kłucie promieniujące na całą gałkę oczną, a czasem także otaczające tkanki. Gdy utrzymuje się powyżej 6 miesięcy mówimy o przewlekłej neuropatii bólowej.
W przebiegu DED długotrwałe zmiany filmu łzowego i toczący się stan zapalny prowadzą do uszkodzenia włókien czuciowych rogówki i ich nadwrażliwości. Ze względu na zaburzenia w mechanizmie pobudzenia nerwowego dolegliwości bólowe mogą utrzymywać się nawet po podaniu miejscowym leku znieczulającego. W przypadku takiego bólu neuropatycznego same krople nawilżające i przeciwzapalne często nie przynoszą zadowalających rezultatów.
Suplementacja witaminy B12 okazała się skuteczna w leczeniu bólu w przebiegu infekcji wirusem Herpes, neuropatii cukrzycowej i po zabiegach chirurgicznych. Ma ona właściwości antyoksydacyjne i wspomaga nabłonkowanie oraz regenerację zakończeń nerwowych rogówki. Ostatnie doniesienia wskazują na ważną rolę witaminy B12 w leczeniu bólu oczu w przebiegu DED.
90 pacjentów z zespołem suchego oka, leczonych kroplami nawilżającymi oraz cyklosporyną, cierpiących z powodu dolegliwości bólowych pomimo tej terapii, zostało zakwalifikowanych do badania. Wykonano u nich pomiar stężenia witaminy B12 w surowicy krwi. U 45 pacjentów wyniki wynosiły mniej niż 220pg/Ml przy normie 225-930 pg/Ml, co oznaczało deficyt witaminy B12. Wykluczono pacjentów z innymi chorobami jak m.in. neuralgia nerwu trójdzielnego, toczeń rumieniowaty układowy, choroba Crohna, reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzyca i choroby nowotworowe oraz przewlekle przyjmujących leki przeciwbólowe.
U pacjentów ze stwierdzonym niedoborem witaminy B12 (grupa 1) podawano ją domięśniowo przez 3 miesiące w schemacie: 1000µg codziennie w pierwszym tygodniu, a następnie 1000µg raz na miesiąc. Jednocześnie kontynuowano leczenie miejscowe bez zmian. Pacjenci bez stwierdzonego deficytu witaminy B12 stosowali jedynie krople nawilżające i z cyklosporyną.
Ocena okulistyczna obejmowała badanie ostrości wzroku i badanie w lampie szczelinowej oraz wykonanie kwestionariusza OSDI (okular surface disease index), pomiaru TBUT (tear break up time test), a także testu Schirmera, przed rozpoczęciem leczenia oraz po 12 tygodniach.
Podczas pierwszej wizyty wskaźniki zespołu suchego oka były porównywalne w obu grupach. Poziom witaminy B12 we krwi był znacząco niższy w grupie 1 (144,24±43,36 pg Ml) niż w grupie 2. Po 3 miesiącach terapii w obu grupach zaobserwowano poprawę we wskaźniku OSDI, TBUT i teście Schirmera (P<0,001), większą w grupie 1 (jednakże różnice pomiędzy grupami nie były istotne statystycznie). Jednakże w grupie 1 występował szczególnie znaczny spadek wskaźnika OSDI (-30.80±5,24), który mówi o odczuwanych przez pacjenta dolegliwościach.
Wnioski z badania pokazują, że u pacjentów z zespołem suchego oka, należy rozważyć pomiar poziomu witaminy B12 w surowicy krwi i ewentualną suplementację, szczególnie w przypadku bólu nieustępującego pomimo terapii miejscowej.
Na podstawie: Ozen, S., Ozer, M.A. & Akdemir, M.O. Graefes Arch Clin Exp Ophthalmol (2017). doi:10.1007/s00417-017-3632-y
Źródło: TUTAJ
