chorioretinopatia

“Charakterystyka zespołu białych punktów.”

Zespół białych punktów jest różnorodną grupą chorób zapalnych siatkówki o nieznanej etiologii. Najczęstszą przyczyną wystąpienia choroby są zaburzenia w układzie autoimmunologicznym i dotyczą zwykle młodych, ogólnie zdrowych osób. Zespół białych punktów może się obejmować siatkówkę, nabłonek barwnikowy i/lub naczyniówkę.

W opisie przypadku pacjentki z atypowym obrazem zapalnej chorioretinopatii przedstawionym przez autorów artykułu badania komputerowe dostarczyły istotnych informacji, które pozwoliły na sklasyfikowanie choroby.

We wstępnym badaniu stwierdzono: Vod = lppo z odległości 60 cm, Vos = 20/30, Topl N. W badaniu przedniego odcinka poza umiarkowanym mętnieniem jądra soczewki, bez odchyleń. Na dnie oka liczne, blade zmiany skoncentrowanych w plamce, obejmujących dołek, o wielkości od 300 do 1,500 µm. Tarcza n.II i naczynia w normie.

W wywiadze ogólnym bez chorób przewlekłych, jedynie ok 2 tygodni wcześniej chora przebyła wirusowe zapalenie oskrzeli.

W badaniu SD – OCT stwierdzono hiperrefleksyjność warstwy zewnętrznej siatkówki w obszarach odpowiadających zmianom w plamce. W Angiografi fluoresceinowej stwierdzono hipofluorescencyjne zmiany patologiczne we wczesnej fazie. W fazach późnych stwierdzono niewielki zastój, bez przecieku.

W diagnostyce różnicowej brano pod uwagę przyczyny infekcyjne, immunologiczne i rozrostowe. W badaniach laboratoryjnych bez odchyleń. Pomimo, że zmiany nie były typowe dla chłoniaka wykonano MRI, w którym nie wykazano żadnych patologii.

Zmiany chorioretinalne najbardziej przypominały APMPPE (ostra tylna wieloogniskowa plackowata epiteliopatia barwnikowa), ze względu na ich różną wielkość, głębokość w zewnętrznych warstwach siatkówki, kremowo-szary kolor i ewolucję.

Po 6 miesiącach na badaniu kontrolnym stwierdzono poprawę ostrości wzroku. Nie wykazano aktywnego stanu zapalnego. Na dnie oka stwierdzono plamiste pigmentowate zmiany w plamce z zanikiem siatkówki. W AF: kłębki hipo i hiperfluorescencji korelujące ze zmianami na dnie oka.

Diagnostyka różnicowa w zespole białych punktów jest niezwykle trudna. Powyższy przypadek najbardziej odpowiadał rozpoznaniu APMPPE.

W literaturze możemy znaleźć publikację Taich i Johnson dotyczącą kilku podobnych przypadków starszych osób z zespołem APMPPE. W badaniu wszyscy pacjenci otrzymywali kortykosteroidy mieli krótkotrwałą poprawę ostrości wzroku, która potem jednak nie wpływała na długoterminową prognozę.

W innych badaniach przedstawiono złe prognozy co do choroby u osób w wieku podeszłym, ze względu na słabszą odpowiedź RPE na stan zapalny, co wiąże się z zanikiem nabłonka barwnikowego i zanikania fotoreceptorów. Nie stwierdzono natomiast  związku z chorobą ogólnoustrojową.

U przedstawionego w artykule pacjenta jedynym czynnikiem ryzyka był wirusowe zapalenie oskrzeli ok 2 tygodnie przed wystąpieniem chorioretinopatii. Doniesienia w literaturze naukowej sugerują, że stymulacja antygenów może być przyczyną zapalenia naczyniówki, obserwowanego w APMPPE.

Co ciekawe, u pacjentki z opisanego przez autorów artykułu przypadku pomimo, że nie przyjmowała zaleconego sterydu (przez pomyłkę), nastąpiła poprawa ostrości wzroku.

Konieczne są dalsze badania nad powyższymi zespołami chorobowymi celem określenia czy wskazane jest leczenie immunosupresyjne, czy można zastosować inne terapie alternatywne.

Żródło: TUTAJ