“Syndrom widzenia komputerowego – nowy obraz kliniczny u dzieci.”
Celem powyższej pracy badawczej było sprawdzenie związku pomiędzy graniem w gry komputerowe i gry wideo oraz używaniem innych elektronicznych ekranów a problemami wzrokowymi u dzieci w wieku od 3 do 10 lat.
Badanie przeprowadzono w populacji dzieci korzystających z gier wideo. Dzieci w wieku od 3 do 10 lat były rekrutowane ambulatoryjnie. W badaniu wzięły udział 302 osoby (159 chłopców i 161 dziewcząt, średni wiek = 6,9 ± 2 lata).
Badanie okulistyczne obejmowało ocenę widzenia stereoskopowego na Lang-Stereotests I i II oraz identyfikację dominującego oka za pomocą metody Dolmana. Aby zarejestrować objawy astenopii i codzienną ekspozycję na gry wideo i ekrany elektroniczne zastosowano specjalny kwestionariusz.
Przeanalizowano dwie grupy dzieci w zależności od średniego czasu spędzanego na codziennym graniu w gry wideo: dzieci, które grały w gry wideo przez mniej niż 30 minut dziennie i nie każdego dnia (grupa kontrolna) i dzieci, które grały w gry wideo przez 30 minut lub więcej każdego dnia (grupa gier wideo).
Obie grupy podzielono na 2 podgrupy: dzieci, które używały inne elektroniczne ekrany (np. TV, komputery, tablety, smartfony) przez mniej niż 3 godziny dziennie
i dzieci używające elektroniczne ekrany przez ponad 3 godziny dziennie.
Wyniki były dosyć przewidywalne. U dzieci, które częściej korzystały z urządzeń elektronicznych znacznie częściej obserwowano objawy astenopii, zwłaszcza bóle głowy, powiek, przejściowe podwójne widzenie i zawroty głowy. Statystycznie częściej u dzieci z grupy gier wideo występowały wady wzroku oraz brak prawidłowego widzenia stereoskopowego.
Powyższe objawy zaliczane do syndromu widzenia komputerowego były częstym zjawiskiem obserwowany u dzieci z grupy gier wideo. Rozpoznanie powyższych objawów jako zaburzeń czynnościowych jest dość ważne w celu uniknięcia błędnych interwencji diagnostycznych i terapeutycznych.
Na podstawie: Video Game Vision Syndrome: A New Clinical Picture in Children? Caterina Rechichi, MD; Gilda De Mojà, MD; Pasquale Aragona, MD, PhD
